نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستقل

نویسنده

دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه Bilkent، دانشکده علوم سیاسی و روابط بین الملل، ترکیه

چکیده

سیاست خارجی ترکیه در طول هفت سال اخیر به ویژه پس از تحولات سیاسی-اجتماعی موسوم به بیداری اسلامی دستخوش فراز و نشیب های بسیاری بوده است. سیاستمداران حزب حاکم عدالت و توسعه تا قبل از سرنگونی دومینو وار حاکمان تونس، مصر، لیبی و یمن موفق شده بودند ترکیه را با تکیه بر قدرت نرم این کشور در عرصه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به عنوان الگویی شاخص به دیگر کشورهای منطقه معرفی کنند. نگاه دکترین عمق استراتژیک ترکیه همگرایی و تعامل فزاینده را با کشورهای همجوار ترویج کرده بود، با تمام این وجود متغییرهای زیادی بر چرخش سیاست خارجی ترکیه در نگاه سلبی و تهاجمی بخصوص در قبال تحولات منطقه مانند جنگ قره باغ، داعش، سوریه موضوع خلیج فارس داشته که با نگاه ترکیه بر اروپایی شدن به ویژه نقش ناتو در این کشور با پیچیدگی های همراه شده است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر ناتو بر سیاست خارجی ترکیه در برابر دولت های همسایه می پردازد و این سوال را مطرح می کند که ناتو چه تاثیری بر رویکرد ترکیه در قبال دول همجوار دارد. برای این منظور پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، مصاحبه با کارشناسان به این نتیجه رسیده است که نگاه اروپایی شدن ترکیه پس از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه باعث نفوذ هر چه بیشتر ناتو در این کشور شده است که این خود بر همسویی هرچه بیشتر سیاست خارجی ترکیه گردیده و در نهایت منجر به نگرانی کشورهای غیر همسو با ترکیه گردیده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

NATO's influence on Turkey's foreign policy towards neighboring countries

نویسنده [English]

  • mirabdolali mohammadi

PhD Student in International Relations, Bilkent University, Faculty of Political Science and International Relations, Turkey.

چکیده [English]

Turkey's foreign policy has undergone many ups and downs over the last seven years, especially after the socio-political developments known as the Islamic Awakening. Prior to the domino effect of ruling the rulers of Tunisia, Egypt, Libya and Yemen, the ruling party's politicians had succeeded in introducing Turkey as a model to other countries in the region, relying on its soft economic, political and cultural power. . The view of Turkey's doctrine of strategic depth had promoted increasing convergence and interaction with neighboring countries. With Turkey's view of Europeanization, especially the role of NATO in this country has been complicated. The present study examines the impact of NATO on Turkey's foreign policy towards neighboring governments and raises the question of what effect NATO has on Turkey's approach to neighboring countries. For this purpose, the present study, using a descriptive-analytical method and using library studies, interviews with experts, has concluded that Turkey's Europeanization after the AKP came to power has caused NATO to have more influence in this country. This has led to the alignment of Turkey's foreign policy as much as possible, and has ultimately led to the concerns of non-aligned countries with Turkey.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Turkey
  • NATO
  • Foreign policy
  • Regionalism
افشردی، محمدحسین (1390). ژئوپلیتیک قفقاز و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات فرهنگ و مطالعات نظامی.
خلیلی نژاد کشکونی، روح الله؛ داهشیار، حسین (1396). «بحران سوریه و امنیت ملی ترکیه»، فصلنامه پژوهشهای سیاسی جهان اسلام، سال هفتم، شماره دوم، تابستان، صص118-114.
سنایی، اردشیر؛ طاهری مهر، احسان (1394). «تاثیر همکاری ناتو و شورای همکاری خلیج فارس بر امنیت جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه پژوهشنامه روابط بین الملل، دوره 8، شماره 31، پاییز، صص98- 142.
سهیلی نجف آبادی، سهیل؛ حسین خانی، الهام؛ عمویی، حامد (1399) «بررسی آینده پژوهانه حضور ناتو در خاورمیانه و محیط پیرامونی ایران و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه مطالعات بین المللی، دوره 17، شماره 65، تابستان، صص 193-169.
شفقت، ابوطالب؛ جعفری، سید اصغر و چهرآزاد، سعید (1398). «ژرفاکاوی نقش دانشگاه صنعتی مالک اشتر در دیپلماسی علم و فناوری ایران در ترکیه». فصلنامه راهبرد سیاسی، 3(9)، صص 109-131.
شمشیری، علی (1398). «تحلیل ملاحظات گسترش مناسبات راهبردی ایران و چین»، فصلنامه مطالعات دفاع مقدس، 5(2)، صص 69-84.
طارمی، داوود و محمدعلی پور، فریده (1399). «جایگاه ناتو در طراحی استراتژی آمریکاپس از جنگ‌سرد (با تأکید برخاورمیانه)»، فصلنامه راهبرد سیاسی، 4(12)، صص 41-66.
طباطبایی پناه، سید علی؛ محمودی، علی (1392). «تاثیر قراردادهای همکاری ناتو و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه راهبرد، سال نوزدهم، شماره 55.
عبدالله خانی، علی (1389). نظریه های امنیت، تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران.
کبیری، ابوالحسن و کاویانی فر، پیمان (1398). «اولویت‌بندی تهدیدات جمهوری اسلامی ایران از طریق آسیای مرکزی و راهکارهای مقابله با آن»، فصلنامه مطالعات دفاع مقدس، 5(4)، صص 51-70.
Elizabeth, Wishnick (2009), “Russia, China and United State in Central Asia, Prospect For Great Power Capitation and Cooperation in the Shadow of Georgian Crisis”
Erik Adkanian, A, Khisravi, M (2018) Food security through the Lens of Transitional Justice, International Studies Journal, 15 (2), pp 139-155.
Global, Fire Power (2020), 2020 Military strength Ranking, Junuary, at: www.globalfirepower.com/countries-listing.asp
Kaya, M.K, (2012), “The Eastern Dimiension in Turkish Foreign Policy Grows”, Turkish Analyst, VOL.2, NO. 18.
Oguzlu, Tarik, (2019), “Soft Power in Turkish Foreign Policy”, Australian Journal of Foreign Policy, Vol. 61, No. 1, March.
Plens, Ruprecht (2019) Nato and Persian Gulf security, Retrieved December 2009, from NATO Parlimentery Assembly.
Zaki, Y, Gholami, M (2019) NATOs Geopolitical Territory Extension in the Geopolitical Territiries to the West of the Islamic Republic of Iran. Defence policy, 26 (101), 9-43.