پژوهش حاضر با هدف، تبیین نقش سرمایههای فرهنگی اقشار طبقه متوسط سنتی در هژمونیک شدن آنها بر دیگر اقشار و گروههای سیاسی در دوران شکلگیری انقلاب اسلامی با استفاده از نظریه میدان و سرمایه پیر بوردیو ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف، تبیین نقش سرمایههای فرهنگی اقشار طبقه متوسط سنتی در هژمونیک شدن آنها بر دیگر اقشار و گروههای سیاسی در دوران شکلگیری انقلاب اسلامی با استفاده از نظریه میدان و سرمایه پیر بوردیو به رشته تحریر درآمده است. به لحاظ روششناسی از نوع مطالعه تبیین علّی میباشد که برای جمعآوری اطلاعات از روش کتابخانهای استفاده شده است. پرسش محوری پژوهش چنین است که «طبقه متوسط سنتی در میدان رقابت از چه سرمایههای فرهنگی برای هژمونیک شدن بر دیگر اقشار و گروههای سیاسی در دوران شکلگیری انقلاب اسلامی از سال 1357 تا 1360 استفاده کردند و این منابع و سرمایهها چگونه مورد بهرهبرداری قرار گرفتهاند؟». نتایج تحقیق نشان میدهد که طبقه متوسط سنتی در دوران شکلگیری انقلاب اسلامی ایران از طریق بهرهبرداری مناسب از سرمایههای متنوع فرهنگی و نمادین از قبیل سرمایههای تاریخی و ارتباطی، نقش کاریزماتیک امام خمینی(ره)، ایدئولوژی(مذهب)، شبکه وسیع روحانیون و مساجد و مرجعیت اجتماعی و فرهنگی توانست بر دیگر رقیبان پیروز شود و جایگاه هژمونیک در ساختار قدرت سیاسی پیدا کند.