نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی مستقل

نویسندگان

• علیرضا سمیعی اصفهانی ¹
• محمد مجاهد زاده ²
• مرضیه کرمی ³
• مالک آوریده ⁴

¹ دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

² گروه علوم سیاسی دانشگاه یاسوج

³ گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

⁴ گروه علوم سیاسی داشنگاه یاسوج

چکیده

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مقایسه‌ای شاخص‌های تحکیم و تثبیت دموکراسی در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد و روحانی بر پایه نظریه نوسازی مارتین لیپست و لری دایموند است. آنچه در پژوهش حاضر مورد پرسش قرارگرفته است این است که دولت‌های جمهوری اسلامی ایران در فاصله سال‌های 1384 تا 1400 چه نقشی در تحکیم و تثبیت عناصر و شاخص‌های دموکراسی داشته‌اند؟ و تا چه حد توانسته‌اند شاخص-های دموکراتیزاسیون را عملیاتی و محقق سازند؟ برای دستیابی به نتیجه مطلوب و شایسته شاخص‌های کلیدی و مهمی مثل شهرنشینی، صنعتی شدن، آموزش عمومی، تورم، سرمایه‌گذاری خارجی، مسکن، اشتغال، احزاب و سازمان‌های غیردولتی در دوره مذکور گزینش و مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در برخی شاخص‌ها مانند، مقوله مسکن و ایجاد شغل دولت احمدی‌نژاد موفق‌تر بوده است؛ و در برخی دیگر مانند؛ جذب سرمایه‌گذاری خارجی، تشکیل احزاب و تأسیس سازمان‌های غیردولتی دولت روحانی بهتر عمل کرده است و درزمینهٔ شاخص‌هایی همچون کنترل تورم، روند شهرنشینی، صنعتی شدن و آموزش عمومی اقدامات هر دو دولت به یکدیگر نزدیک بوده است. روش پژوهش، کیفی از نوع تبیین علی و اطلاعات و داده‌ها موردنیاز از طریق منابع استنادی و مجازی گردآوری‌شده است.

کلیدواژه‌ها

• دموکراسی
• احمدی‌نژاد
• روحانی
• نظریه نوسازی
• لیپست
• دایموند

موضوعات

• علوم سیاسی

عنوان مقاله [English]

Comparative study of Democratization Indicators in Ahmadinejad and Rouhani Governments

نویسندگان [English]

• Alireza Samiee esfahani ¹
• Mohammad Mojahedzadeh ²
• marzyeh Karami ³
• Malek Avarideh ⁴

¹ Associate Professor, Isfahan University

² yasouj university

³ Isfahan university

⁴ Yasouj university

چکیده [English]

The main goal of the current research is to compare the indicators of consolidation and stabilization of democracy during the presidency of Ahmadinejad and Rouhani based on the modernization theory of Martin Lipsett and Larry Diamond. What has been questioned in the current research is what role did the governments of the Islamic Republic of Iran play in consolidating and stabilizing the elements and indicators of democracy between 1384 and 1400? In order to achieve the desired and worthy result, key and important indicators such as urbanization, industrialization, public education, inflation, foreign investment, housing, employment, parties and non-governmental organizations were selected and evaluated in the mentioned period. The findings of the research show that in some indicators, such as the category of housing and job creation, the government of Ahmadinejad has been more successful; And in some others like; Attracting foreign investment, forming parties and establishing non-governmental organizations, Rouhani's government has performed better, and in the field of indicators such as inflation control, urbanization process, industrialization and public education, the actions of both governments have been close to each other. The research method is a qualitative type of causal explanation.

کلیدواژه‌ها [English]

• Democracy
• Ahmadinejad
• Rouhani
• Modernization theory
• Lipset and Diamond