Political Opportunities and their Impact on Security Crisis Based on MacDame's Opportunity Structure Theory

Roshan Cheshm, Hamed; Aslani, Masoud; Afrasyabi, Hadi

Document Type : Original Independent Original Article

Authors

¹ PhD student in Political Science, majoring in Political Sociology, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran

² PhD student in Political Science, Department of Public Policy, Islamic Azad University, Qom Branch, Qom, Iran

³ Master of Political Science, Faculty of Science and Technology, Farabi, Tehran, Iran

Abstract

Social movement theory, through its interaction and interaction of its three functional areas, namely political opportunities, mobilizing structures and frameworks, is capable of addressing the complex and fluid dynamics that a country operates in the context of social-security crises. The question in this article is what role political opportunities play in security crises. It assumes that political opportunity by investing in stability or instability among the elite, the relative openness or obstruction of the government system, the capacity or natural tendency of the government to suppress and the presence or absence of a united elite affecting the occurrence or control of security crises. LT is. Therefore, this paper attempts to show the key dimensions and components of political opportunity structure theory and its theoretical capabilities, to show the usefulness and effectiveness of political opportunities in the event of security crises, and the resulting two dimensions of stability or instability. Among the elite group and the relative openness or obstruction of the system of government over the other two dimensions and the four components of ethnic, religious and racial divisions; In other dimensions and components.

Keywords

20.1001.1.25884565.1397.2.6.1.5

References

افتخاری اصغر (1381). ثبات سیاسی رسانه‌ای، مجموعه مقالات رسانه‌ها و ثبات سیاسی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.

بشیریه حسین (1372). انقلاب و بسیج سیاسی، تهران: دانشگاه تهران.

بشیریه، حسین (1387). جامعه شناسی سیاسی، چاپ پانزدهم، تهران: نشر نی.

پترس، جیمز (1382). چگونه مذاکره کننده بهتری باشیم، ترجمه مسعود کیمیایی و ابراهیم شیر اسدی، تهران: انتشارات همشهری.

ترابی، یوسف (1398). اجماع نظر نخبگان سیاسی و توسعه در نخبگان سیاسی ایران، تهران: دانشگاه امام صادق(ع).

ترابی، یوسف؛ فاضلی، عبدالرضا (1391). «تعارض نخبگان سیاسی و راهبردهای مدیریت آن»، مجلس و راهبرد، شماره 72. صص 39-76.

دلاوری، ابوالفضل (1391). ملزومات و راهکارهای تحکیم ثبات سیاسی بررسی تجربه ایران بعد از انقلاب، گزارش پژوهشی، پژوهشکده مطالعات میان رشته‌ای فرهنگ پژوهی دانشگاه علامه طباطبایی.

رضاییان، علی (1382). مدیریت تعارض و مذاکره، تهران، انتشارات سمت.

زاهدی، شمس السادات (1378). بررسی تطبیقی سبک‌های مذاکره در جهان، مطالعات مدیریت، دانشکده حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی.

سنگه، پیتر (1377). پنجمین فرمان، ترجمه کمال هدایت و محمدروشن، تهران: انتشارات سازمان مدیریت صنعتی.

دلاپورتا، دوناتلا و ماریودیانی (1383). مقدمه‌ای بر بحران‌های امنیتی، ترجمه محمد تقی دلفروز، تهران: کویر.

لارنا، انریک ودیگران (1389). جنبش‌های نوین امنیتی، ترجمه محمد کمال سروریان و علی صبحدل، تهران: مطالعات راهبردی.

ان ویلی، جویس (1373). نهضت اسلامی شیعیان عراق، ترجمه مهوش غلامی، تهران: نشر اطلاعات.

ملکوتیان، مصطفی؛ غلامی نیا، عبدالحمید (1393). «چهارچوب نظری گردش سیاسی نخبگان شایسته و تأثیر آن برثبات سیاسی»، فصلنامه سیاست، ش 1. صص 125-144.

سردار نیا، خلیل الله (1390). «تحلیلی برعلل ناکامی انقلابهای رنگی درگرجستان و اوکراین»، فصلنامه اطلاعات سیاسی اقتصادی. ش 286. ص 49-65.

ساندرز، دیوید،1390، الگوهای بی ثباتی سیاسی، چاپ دوم، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.

پورسعید، فرزاد (1387). «امکان و امتناع انقلاب رنگی در جامعه ایرانی». فصلنامه مطالعات راهبردی، ش 39. صص 100-134.

طالبان، محمدرضا (1389). جامعه شناسی سیاسی کلان، تهران: انتشارات جامعه شناسان.

کریمی، علی (1392). «تحلیل نافرجامی قیام پانزده خرداد بر مبنای نظریه ساختار فرصت سیاسی»، فصل نامه مطالعات تاریخی، ش 40، صص 68-91.

کریمیان، عباسعلی؛ رهبر، عباسعلی (1393). «رسانه‌های جمعی، ثبات سیاسی و وقوع انقلاب اسلامی ایران»، رهیافت انقلاب اسلامی، ش 26، صص 23-44.

کریمیان، علیرضا (1390). جنبش دانشجویی در ایران، چاپ دوم، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.

کیا، علی اصغر (1389). «رسانه‌ها و ثبات سیاسی در ایران»، فصلنامه سیاست، شماره 30، زمستان.

موثقی، سیداحمد، کرم زادی، مسلم (1390). «بررسی تأثیر ثبات سیاسی بر توسعه»، فصلنامه سیاست، ش 3، صص 321-340.

بنی هاشمی، میرقاسم (1394). «انتخابات و ثبات سیاسی درج. ا.ا»، مطالعات راهبردی، ش 2، صص 139-170.

مسعود نیا، حسین؛ نجفی، داود (1390). «احزاب و توسعه سیاسی در ایران؛ چالش‌ها و راهکارها»، پژوهش‌های سیاسی، ش 2، صص 107-126.

واناتوبه، تسوتوبا (1394). ترجمه کمال رضوی، «تحلیل مقایسه‌ی بین المللی درباره وقوع جنبش‌های امنیتی»، مجلس و راهبرد، ش 76، صص 100-120.

مهدی زاده، سیدمحمد (1389). نظریه‌های رسانه، اندیشه‌های رایج و دیدگاه‌های انتقادی، تهران: همشهری.

نقیب زاده، احمد (1384). درآمدی بر جامعه شناسی سیاسی، تهران: سمت.

هانتینگتون، ساموئل (1375). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمه محسن ثلاثی، تهران: نشر علم.

Goldestone, Jacka A, (2004). More Social Movements or Fewer? Beyond Political Opportunity Structures and Relational Fields, Theory and Society, vol 33, 346.....

Eisinger, Peter K, (1973). “The Conditions of Protest Behavior in American Cities”, in The American Political science Review, Vol 67, nom 1.21.

Koopman, Rudd, (1999). “Political Opportunity Structure. Some Splitting to Balance the Lumping, in Sociological Review, vol 14, No 1. 69.

Meyer, David S, (2000), Annual Review of Sociology, no. 30, p. 126.

Bengtsson, BO, (2004). Ethnic Organization, Integration, and Political Opportunity Structures- Some Theoretical Considerations. 4-1

Meyer, David S and Staggenberg, Suzzane, (1996), “Movements and Counter-movements, and theStructure of Political Opportunity” ithe The American Journal of Sociology, Vol. 101, No 6. 163.

Kriesi, Hans peter, (1996). “The Organizational Structure of New Social Movements in a PoliticalContext, Comparative perspectives On Social Movements: Political Opportunities, Mobilizing Structures and Cultural Framing, ed. Doug McAdam, John D,Mc Carthy, Meyer N, Zald, New York,Cambridge University Press. 14-13.

McAdam, D. (1982). “The Classical Model of Social Movements Examined”,in: Political Process and the Development of Black Insurgency, Chicago:University of Chicago Press.

Mcadam, Doug, (1999). Political Process and the Development of BlackInsurgency 1930–1970, Second Edition, Chicago: University of Chicago

Tarrow,Sidney, (1994),Power in Movement,Social -Movement, Collective Action and Politics, Cambridge.Cambridge University Press.