انقلاب اسلامی ایران با هر تحلیلی که در مورد وقوع آن عرضه شده است، باعث تغییرات وسیعی در جامعه ایران شد. این تغییرات در ساختار طبقاتی جامعه نیز مؤثر واقع‌شده و دگرگونی‌هایی در آن به وجود آورد. به‌طوری‌که ...
بیشتر
انقلاب اسلامی ایران با هر تحلیلی که در مورد وقوع آن عرضه شده است، باعث تغییرات وسیعی در جامعه ایران شد. این تغییرات در ساختار طبقاتی جامعه نیز مؤثر واقع‌شده و دگرگونی‌هایی در آن به وجود آورد. به‌طوری‌که با وجود مشارکت اقشار طبقه متوسط اعم از سنتی و جدید در فرآیند پیروزی انقلاب اسلامی؛ ولی تدریج با گذر زمان اقشار طبقه متوسط سنتی در رقابت با اقشار طبقه متوسط جدید تأثیرگذاری بیشتری بر فرآیند تصمیمگیری سیاسی و تسلط بر سرمایهها و منابع اقتصادی و سیاسی دست پیدا کردند. نوشتار حاضر با هدف تبیین چگونگی و چرایی تأثیر طبقه متوسط سنتی و جدید بر رقابت‌های سیاسی دوره جمهوری اسلامی ایران ویژه در دهه 1370 و دهه 1380 به رشته تحریر درآمده است. به لحاظ روششناسی از نوع مطالعه توصیفی- تحلیلی میباشد که برای جمعآوری اطلاعات از روش کتابخانهای و اسنادی استفاده شده است. درمجموع نتایج تحقیق نشان میدهد که با وجود شکل‌گیری و رشد طبقه متوسط سنتی و جدید در دوره سازندگی، ولی در دوره اصلاحات شاهد اوج کنش سیاسی طبقه متوسط جدید و در دوره اصولگرایی، شاهد اوج کنش سیاسی طبقه متوسط سنتی در رقابت‌های سیاسی هستیم.
پژوهش حاضر با هدف، تبیین نقش سرمایه‌های فرهنگی اقشار طبقه متوسط سنتی در هژمونیک شدن آن‌ها بر دیگر اقشار و گروه‌های سیاسی در دوران شکل‌گیری انقلاب اسلامی با استفاده از نظریه میدان و سرمایه پیر بوردیو ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف، تبیین نقش سرمایه‌های فرهنگی اقشار طبقه متوسط سنتی در هژمونیک شدن آن‌ها بر دیگر اقشار و گروه‌های سیاسی در دوران شکل‌گیری انقلاب اسلامی با استفاده از نظریه میدان و سرمایه پیر بوردیو به رشته تحریر درآمده است. به لحاظ روششناسی از نوع مطالعه تبیین علّی میباشد که برای جمعآوری اطلاعات از روش کتابخانهای استفاده شده است. پرسش محوری پژوهش چنین است که «طبقه متوسط سنتی در میدان رقابت از چه سرمایه‌های فرهنگی برای هژمونیک شدن بر دیگر اقشار و گروه‌های سیاسی در دوران شکل‌گیری انقلاب اسلامی از سال 1357 تا 1360 استفاده کردند و این منابع و سرمایهها چگونه مورد بهرهبرداری قرار گرفتهاند؟». نتایج تحقیق نشان میدهد که طبقه متوسط سنتی در دوران شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران از طریق بهرهبرداری مناسب از سرمایه‌های متنوع فرهنگی و نمادین از قبیل سرمایه‌های تاریخی و ارتباطی، نقش کاریزماتیک امام خمینی(ره)، ایدئولوژی(مذهب)، شبکه وسیع روحانیون و مساجد و مرجعیت اجتماعی و فرهنگی توانست بر دیگر رقیبان پیروز شود و جایگاه هژمونیک در ساختار قدرت سیاسی پیدا کند.
