رضا میرزاد؛ مقصود رنجبر؛ محمدحسین اسدی داود آبادی
دوره 4، شماره 13 ، شهریور 1399، ، صفحه 171-183
چکیده
در این پژوهش سعی بر آن است تا نقش روشنفکران دوران مشروطه در شکلگیری حوزه عمومی را بررسی کرده و به ایران پرسش پاسخ دهد که چرا روشنفکران ایرانی نتوانستهاند فرهنگ گفتوگوی، انتقادی را بهعنوان مقدمهای ...
بیشتر
در این پژوهش سعی بر آن است تا نقش روشنفکران دوران مشروطه در شکلگیری حوزه عمومی را بررسی کرده و به ایران پرسش پاسخ دهد که چرا روشنفکران ایرانی نتوانستهاند فرهنگ گفتوگوی، انتقادی را بهعنوان مقدمهای برای دموکراسی در ایران به پدیدهای همگانی به تعبیرها بر ماس تبدیل کنند؟ یافتههای این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی، توصیفی و با بهرهگیری از گردآوری کتابخانهای به این نتیجه رسیده است که سرشت خودکامة حکومت در ایران قدرت قدرتمندان در به کرسی نشاندن آرای خود، تسلط مداری و پرداختن به فرعیات و ظواهر بهجای اصل و بنیان توسط روشنفکران این دوره تاریخی (مشروطه) مانع از آن شد تا فرهنگ گفتوگو، انتقادی مقدمه همگانی برای دمکراسی در ایران شود.