حسین دوست محمدی؛ رضا اختیاری امیری
دوره 3، شماره 10 ، آذر 1398، ، صفحه 91-123
چکیده
جمهوری اسلامی ایران به مثابه یکی از آخرین نظامهای سیاسی - ایدئولوژیک بازمانده از قرن بیستم برغم تفاوت با فضای جدید حاکم بر عرصه ملی و بینالمللی به حیات خود ادامه میدهد. بیشک ادامه این روند مستلزم ...
بیشتر
جمهوری اسلامی ایران به مثابه یکی از آخرین نظامهای سیاسی - ایدئولوژیک بازمانده از قرن بیستم برغم تفاوت با فضای جدید حاکم بر عرصه ملی و بینالمللی به حیات خود ادامه میدهد. بیشک ادامه این روند مستلزم انطباق نظام با الزامات جدید جامعه جهانی ازجمله پارادایم توسعه سیاسی است. اما با گذشت چهار دهه از عمر حکومت جمهوری اسلامی ایران به نظر میرسد که نظام با دو بحران عمده مشروعیت و کارآمدی مواجه است. این بحرانها موجودیت نظام را هدف قرار داده و به تدریج در حال قوام و تقویت میباشند. با توجه به این موضوع، سوال اصلی که مطرح میگردد این است که دلایل بروز بحران مشروعیت و بحران کارآمدی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران کدامند؟ و راهکار خروج از این بحرانها چیست؟ فرضیه اصلی در پژوهش حاضر این است که جامعه ایران جامعهای در حال گذار از سنت به مدرنیته است، چنین جوامعی برای پذیرش مدرنیته نیازمند به نوسازی و تغییر هستند. مقاومت نظام سیاسی در برابر تغییر و رویارویی دولت با جامعه اصلیترین علت بروز بحرانهایی مانند مشروعیت و کارآمدی است، بهترین راهکار خروج از این بنبست نیز کاربست حمکرانی خوب است. برای تبیین بهتر موضوع پژوهش حاضر از نظریه بحرانهای توسعه سیاسی لوسین پای و تجمیع این بحرانها ذیل دو عنوان کارآمدی و مشروعیتاستفاده شده است. روش پژوهش تبیینی- تحلیلی است و دادهها از منابع کتابخانهای جمعآوری شدهاند.
